De CEU is weg uit Boedapest. Het heeft Orbán nog
geen twee jaar van manipuleren, chicaneren en dreigen gekost om een van de
beste universiteiten in Europa het land uit te werken. En ondanks alle beloften
dat dit echt een rode lijn was, staat Europa erbij en kijkt ernaar....
Internationale media hebben het gevecht gretig
afgeschilderd als een langlopende vete tussen Viktor Orbán en Georg Soros, en
alom werd de CEU neergezet als het jongste slachtoffer van de autoritaire
tendenzen van Hongarije’s sterke man. Maar hoe rot dit alles ook is voor de
CEU, uiteindelijk kan de universiteit haar werk gewoon voortzetten in Wenen. Natuurlijk,
dat kost extra tijd, geld en energie, maar de echte prijs van dit échec wordt
betaald door de duizenden Hongaarse studenten en academici die achterblijven.
Voor hen is er geen vrijplaats meer voor onafhankelijk academisch denken en werken,
geen CEU bibliotheek, geen door de EU
gefinancierde projecten die via de CEU liepen maar waarin anderen meedraaiden.
Al die Hongaren zijn vanaf nu volledig
overgeleverd aan de autoritaire zuiveringsdrang die de gewone Hongaarse
universiteiten de afgelopen jaren al onherkenbaar heeft veranderd. Budgetten
van onwelgevallige studies en universiteiten werden en worden immens gekort. Het
aantal studenten op vooral niet-exacte studies is en wordt met tientallen
procenten teruggebracht. De besturen van alle universiteiten hebben een groot
deel van hun autonomie verloren sinds de aanstelling van regeringsfunctionarissen
die, als ware politieke commissarissen uit bolsjewistische tijden, toezicht
houden. Onafhankelijke onderzoeksinstituten van de Academie van Wetenschappen
worden onder regeringscontrole geplaatst dan wel opgeheven. Regeringsgezinde
commentatoren roepen studenten op om professoren aan te geven die in hun
colleges “links” of “liberaal” uit de
hoek komen. Het nieuwste idee: de bestaande universiteiten moeten misschien
maar helemaal geen overheidsgeld meer krijgen maar volledig zelfstandig op een
vrije markt zien te overleven (of verzuipen)
De CEU was een rode lijn voor de Europese Partij
van Christen Democraten (EVP), zei de Duitse EVP-leider Manfred Weber afgelopen
voorjaar nog. Die lijn is dunkt me ruimschoots overschreden, en er gebeurt helemaal
niets. Ja, misschien, heel misschien, na de Europese verkiezingen in mei 2019. Mosterd na de maaltijd dus. En misschien gebeurt er ook wel helemaal niets omdat andere partijpolitieke overwegingen weer eens meer opportuun zijn. Wat voor boodschap is dit aan Viktor Orbán? Een simpele: ga je gang, van ons heb je weinig te vrezen. De EVP, en
in haar verlengde de hele EU, laat daarmee niet alleen de Hongaarse democratie in de
steek, maar ook zichzelf. Europa een "waardegemeenschap"? Dat is een vrome wens
die ik graag deel, maar die steeds minder realiteit aan het worden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten