De aanhoudende demonstraties in Boedapest
tegen de regering Orbán worden door sommige commentatoren al opgetogen betiteld
als „een opstand tegen het hele politieke regiem.” Dat mag nog „wishfull
thinking” zijn – een algemene volksopstand die in staat is Orbán ten val te
brengen is waarschijnlijk nog een behoorlijk eind weg – maar feit is wel dat er
sprake is van een duidelijke omslag.
Het begon eigenlijk allemaal begin december,
toen de Centraal Europese Universiteit gedwongen was haar verhuizing naar Wenen
aan te kondigen. Er werd die avond gedemonstreerd, maar de dagen erna werd het weer stil. Min of meer tegelijkertijd werden ook alle private media in handen van Fidesz oligarchen samengevoegd in één bedrijf, waarmee nog
eens werd onderstreept dat de facto 90% van de media in het land onder centrale
Fidesz-controle staan (deze „private” media plus de volledig gezuiverde
publieke media). Kort daarop volgde de aanname van een reeks illiberale wetten: de „Slavenwet” die werknemers dwingt tot 400 overuren per jaar met betaling pas na drie jaar, een wet
op de instelling van aparte rechtbanken onder Fidesz controle die rechtszaken tegen de overheid gaan behandelen (corruptie, kiesfraude enz), een wet
die civiele controle op het Hongaarse leger verzwakt, en een wet die de verkoop
van een grote reeks campings en hotels rond het Balatonmeer aan Fidesz oligarch en Orbán-vriend Lörenc Mészaros sanctioneert.
Ook de manier waarop de Slavenwet weer door het parlement werd gejast, zette veel kwaad bloed. Er was – zoals gewoonlijk
– geen sprake van enige maatschappelijke consultatie, de oppositie kreeg
nauwelijks de tijd om vragen te stellen, en Fidesz parlementariërs weigerden te
debatteren. Toen oppositie-parlementariërs tot protestactie in het parlement
overgingen (fluiten, roepen, blokkeren van het podium), kregen zij van de
kamervoorzitter grote boetes opgelegd en werd er zelfs gedreigd hen met fysiek
geweld te laten verwijderen door de speciale parlementaire garde (onder controle
van diezelfde kamervoorzitter). De demonstratie die avond van woedende betogers,
die voor het parlement werden opgewacht door een massief cordon van de mobiele
eenheid, bleek het begin van een reeks.
 |
| Weg met de Slavenwet en de propaganda |
Hoewel wel eens gesuggereerd wordt dat de
Hongaren, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Polen, de afbraak van hun democratie
de afgelopen jaren lijdzaam over zich heen hebben laten gaan, is het bepaald
niet voor het eerst dat er massaal wordt gedemonstreerd tegen Orbán. In golven
waren er, tussen eind 2010 en voorjaar 2018, demonstraties van 10-duizenden en
soms meer dan 100.000 mensen. De meeste recente en grootste vond plaats in mei
dit jaar, na de frauduleuze en oneerlijke verkiezingen waarin Fidesz zogenaamd opnieuw
2/3e van de kiezers achter zich kreeg.
Maar hoewel de demonstraties nu minder massaal
zijn, variërend van enige duizenden tot 10- a 15-duizend mensen, zijn er een
paar opvallende verschillen. De kern van de demonstranten wordt niet langer
gevormd door ouderen die het verlies van hun democratie betreuren, maar door
jongeren die hun recht op een democratisch en vrij bestel opeisen. De
demonstraties zijn aanzienlijk militanter van karakter. Burgerlijke
ongehoorzaamheid wordt niet langer geschuwd, wegen en bruggen worden bezet, er
worden rookbommen afgestoken en met verf en eieren gegooid. En minstens zo
belangrijk; het lijkt erop dat een nieuwe generatie jonge politici – vooral
vrouwen – eindelijk het roer in de oppositiepartijen heeft overgenomen van de oppositiehaantjes
die elkaar de afgelopen acht jaar het licht in de ogen nauwelijks gunden.
Dat nieuwe elan was vooral duidelijk bij de
demonstratie voor de persvrijheid op zondag 16 december en de bezetting (live
via sociale media te volgen) van een deel van het gebouw van de publieke omroep
door een groep parlementariërs. Ze wilden een vijf-punten petitie voorlezen,
maar kwamen niet verder dan een gang voor een van de studio’s, waar ze met het
nodige duwen en trekken door de bewaking werden tegengehouden. De parlementariërs
besloten uit protest te blijven zitten en verlieten pas maandagavond het gebouw
(twee van hen werden maandagochtend met geweld verwijderd, maar een aantal
anderen klommen kort daarna over een hek en door een raam om hun collega’s
binnen te steunen). Zowel bij deze bezetting als bij de demonstratie die eraan
vooraf ging, trokken de vertegenwoordigers van alle oppositiestromingen –
socialisten, groenen, liberalen en conservatieven – gezamenlijk op. Een aantal
van hen benadrukte dat zij mede door deze acties hun “linkse” dan wel “rechtse”
collega’s waren gaan zien als vrienden die hetzelfde nastreefden: herstel van
de democratie.
Of het beklijft en of het tot resultaat leidt,
moet worden afgewacht. De dagelijkse demonstraties gaan voorlopig voort en er
zijn grotere Anti-Orbán Feest Manifestaties aangekondigd voor 1e Kerstdag en
met Nieuwjaar. Ook smeden vakbonden en politieke partijen plannen voor
wegblokkades en wie weet zelfs stakingen. Maar hoe reeel dat laatste is, valt
te bezien. Vooralsnog is de grote meute hetzij voor Orbán (met name op het
platteland is zijn aanhang sterk) dan wel passief. De hoop is dat de oppositie met
dit soort gezamenlijke acties die passiviteit kan doorbreken en bij de Europese
Verkiezingen in mei 2019 en de gemeenteraadsverkiezingen in oktober een
politieke omslag kan forceren.
Maar ook Orbán zit niet stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten