ROME II

Vanuit het treinraam zie ik een groep hutjes in een weiland, opgetrokken uit hardboard platen en golfplaat daken. Er staan caravans tussen, hele oude, en er wappert was aan de lijn. De aanblik is bekend, uit een land als Slowakije. Zigeuners.
Je ziet veel zigeuners bedelen in het centrum van Rome, met kinderen die eigenlijk op school zouden horen te zitten maar dat niet doen. Moeders met een zogende baby aan de borst. Mannen met vergroeide handen en voeten, als kind bewust verminkt. Roemeense omstandigheden.
We worden in Nederland doodgegooid met berichten over de slechte levensomstandigheden van zigeuners in Centraal-Europa. De discriminatie van Roma was zelfs een heus punt bij de onderhandelingen over toelating tot de EU. Maar over dit soort sloppenwijken in Italie hoor je maar weinig. Net zo min trouwens als over de levensomstandigheden van zigeuners (Sinti, geen Roma) in Spanje of Frankrijk.
Even later passeren we een autokerkhof. En nog een, en nog geen. Grote stapels sloopauto's boven op elkaar, roestend, vergaan. In Nederland al lang verboden, en Hongarije wordt, net als andere nieuwe EU-landen flink onder druk gezet om de sloop van auto's volgens EU-reguleringen te organiseren. Dat geldt ook voor de inzameling van huisvuil en de verwerking van afval. Maar het lijkt er niet op dat Brussel erg veel druk op Italie uitoefent.
Vreemd hoe er met twee maten wordt gemeten. Dat je als nieuwe toetreder aan de normen moet voldoen, is op zich logisch. Maar dat je ze als oprichter van de EU blijkbaar aan je laars kunt lappen, is een andere zaak. Of heeft Brussel Italie afgeschreven?