Moe en bezweet komt Veronika néni van het veld vandaan. Ze heeft de hele dag midden in een hittegolf onkruid staan wieden en tomaten, paprika’s en bramen geplukt. Halverwege de zestig is ze, en ze heeft last van haar rug en benen, maar niemand anders doet het voor haar. En alles wat ze doet, moet te voet, of hooguit met de fiets. Een auto hebben zij en haar man niet.
Terwijl ze gaat zitten, diept ze met haar hand in haar zak en werpt even een korte blik op het mobieltje dat tevoorschijn komt. ,,Van mijn dochter gekregen’’, zegt ze als ze onze vragende blik ziet. Heel handig, zegt ze en ze legt er meteen bij uit dat je tegenwoordig van die praktische abonnementen hebt, waarbij je als familie tot een bepaald bedrag per maand gratis met elkaar kunt bellen.
Een paar dagen geleden was ze in het frambozenveld aan de andere kant van het dorp, en toen bleek er ondanks de hitte nog veel meer aan de struiken te zitten dan ze had verwacht. De vijf kistjes die ze had meegenomen, waren zo vol en haar emmer ook.
Uiteindelijk had ze haar kleinzoon gebeld. Die had weliswaar gemopperd en had misschien zijn twijfels gehad over oma’s modernisme, maar uiteindelijk was hij toch maar op de fiets geklommen en had haar nog een paar kistjes gebracht. Dat heeft haar een forse wandeling door de brandende zon bespaard.
En nu we het er toch over hadden, ging ze verder, ze had dit jaar een fors deel van haar frambozen, kersen en zwarte en rode bessen via het internet verkocht. Haar dochter had de vruchten daar te koop aangeboden, omdat de officiële opkoopprijs van een nabije fabriek net als vorig jaar zo belachelijk laag was.
Er hadden zich meerdere kopers gemeld. Een paar vrouwen waren helemaal van voorbij Boedapest gekomen, zeventig kilometer hadden ze gereden, kilo’s en kilo’s fruit hadden ze gekocht. En een van de vrouwen had meteen gezegd dat ze volgend jaar graag weer langskomt, en dat ze ook geinteresseerd is in abrikozen, pruimen en ander fruit.
Veronika néni schudt grinnikend haar hoofd. ’t Is jammer dat de frambozen het vanwege de hitte dit jaar niet zo goed hebben gedaan. Zo is het boerenbestaan, verzucht ze. Maar verder, geweldig die moderne tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten